De kater komt later… – romantisch kerstverhaal (2)

Daar zit ik dan. Alleen op mijn doorgezakte, ooit eens witte IKEA bank. Op de salontafel  twee achteloze theezakjes, zonder onderzetter. Een half glas melk en een half aangegeten boterham. Op mijn strijkplank een lading nieuwe lingerie uitgestald, waaronder het rode korset, dat bedoeld was voor januari. Voor de man met wie het nu over is.

Als vanzelf biggelt er een traan op mijn wang. Niet eens van verdriet over hem en de breuk. In gedachten herhaal ik zijn woorden. Na het ‘Ik ga er mee stoppen Ies’, kwam een totale ode aan zijn vrouw. Over hoe zij er ook niets aan kon doen dat het anders was geworden,  iets met goede voornemens en daarna een spijtbetoog tot mij. Mannen zijn watjes. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ze zijn er nog niet aan toe, vinden het te ingewikkeld of zijn gewoon doodsbang voor de consequenties. Lang hoefde ik niet na te denken. ‘Zet het op een rennen!’ brulde het engeltje in mij. ‘Geef hem nog een kans, je hebt geen gevoelens voor deze man!’ prikte het duiveltje.

Maar ik koos voor de veilige weg. De weg naar buiten. Terug naar mijn huis en haard, waar een DVD van Bridget Jones op me wacht, ik mezelf overspoel met liedjes van Adele en tot slot natuurlijk al het lekkers wat zich tijdens deze maanden manifesteert in de supermarkt. De volgende traan vindt zijn weg naar beneden. Geen liefdesverdriet! Oh nee, geen liefdesverdriet. Het is mijn armzalige leven als minnares/vrijgezel tussen een horde dertigers die zich langzaam aan settelen. Een horde waar ‘ik’, ineens te pas en onpas ‘wij’ is. Ik hoor niet bij die horde.

Ik sta op, schenk mezelf een glas wijn in en plof in de erker van mijn raam. De ruiten beslaan onder mijn adem en ik tuur in het donker. Zo te zien komen de eerste kerstbomen tevoorschijn achter de ramen van het appartenmentencomplex tegenover mijn huis. Knusse warme huiskamers. Ik trek de gordijnen dicht en grijp naar mijn telefoon. Sinds de komst van Whatsapp staat het ding roodgloeiend en eigenlijk vind ik het heerlijk. Ik scroll door de lijst van personen. Zie dat een vriendinnetje online is en besluit haar een berichtje te sturen:

* Mannenzijnstom.nl Wat doe jij vanavond?
– Huh? Wat is er gebeurd? Ik zit in de trein naar Drachten. Weekendje schoonouders.
* Het is over met meneer Affaire. Heb zin in wijn. Veel wijn!
– Sorry, kan je niet helpen. Misschien moet ik  even bellen naar de luitjes ‘dat-er-iets-heel-ergs-is-gebeurd’… 😉
* Mwah, dat staat nog te gebeuren. Eens even zien of er nog partners in crime zijn die me kunnen redden. Geniet van Drachten! Het weer is fabulous zoals je ziet.
– Dank! Enjoy your weekend babe! Xx

Grmbl. Dit wordt niet de avond waar ik nu zo’n behoefte aan heb. Na enkele gesprekken per Whatsapp ziet het er naar uit dat ik deze mistroostige avond alleen door ga brengen. Met mijn inmiddels derde glas wijn, surf ik dan ook maar een beetje op het internet. Fantastisch hoe die paarse pumps van Zalando me blijven achtervolgen in elke website die ik open. Terwijl ik overschakel naar een andere website, verschijnt er ook ineens een nieuwe reclame rechtsboven in beeld.

“NU: EEN MAAND GRATIS DATEN – Ook jij hoeft niet alleen te zijn met de kerst! Relatieplanet.nl – voor echte relaties.”

Geïrriteerd sta ik op – lichtelijk zwalkend. Dit kan er ook nog wel bij. Ongegeneerd dronken worden op je eigen bank en reclame die precies begrijpt wat je je niet kunt veroorloven; pumps en relaties. Tijd voor meer wijn. Ik grijp naar een van de vijfentwintig plastic zakken van de Appie, in de gangkast –  in het kader van recycling, trek een shawl over mijn hoofd, begraaf mijn handen in mijn zakken en verlaat het pand de koude, donkere en natte avond in…

Deel 1 van dit verhaal nog niet gelezen? Lees het hier! Volgende week deel 3 van dit romantische kerstverhaal!