Er zijn twee weken voorbij gegaan en er is geen dag geweest dat ik niet ingelogd ben geweest op mijn datingwebsite. Als een slaaf van mijn mobiel check ik iedere drie minuten mijn e-mail, houd ik de berichtjes en interesse-hartjes in de gaten en check ik iedere nieuwe hunk die zich voorstelt via mijn beeldscherm als begeerlijke vrijgezel.
Op mijn werk functioneer ik dan ook nauwelijks. Tijdens vergaderingen heb ik als excuus dat ik een belangrijk zakelijk telefoontje verwacht, terwijl de kwartaalcijfers aan me langs gaan. Juist nu de drukste periode van het jaar aanbreekt. De hele dag vliegen de mailtjes over en weer. Niet alleen aan ‘Mooieman1981’, ‘Beethoven219’ of ‘Nicksname’, maar ook aan vriendinnen die alles willen weten. Bregje, hartverwant nummer 1, is het meest geobsedeerd van iedereen. Zelf al jaren getrouwd met jeugdliefde Berend. Ze smult dan ook regelmatig van mijn verhalen over spannende affaires, mijn geflirt in de kroeg of zoals nu; spannende e-mailtjes van het mannelijk geslacht. Waar het testosteron al jaren uit hun slaapkamer is verdwenen, vul ik hem aan met amusante anekdotes en gênante momenten.
‘Neem je hem mee naar huis?’ begint ze haar vragenvuur, als we op zaterdagmiddag hebben afgesproken voor lunch bij de beste broodjeszaak van de stad. ‘Of beter nog: blijf bij hem slapen!’ Ik verslik me even in een hap carpaccio, proest bij de gedachte en spoel de fantasie weg met een slok van mijn lauwe Latte. Nadat ik haar via Whatsapp vertelde dat ik weer eens een date heb, kon ik niet meer onder een afspraak uitkomen.
Ik kijk haar aan. ‘Je meent het, he?’ Haar pretogen spreken boekdelen. ‘Ja natuurlijk, vervolgt ze zelfingenomen. Waarom niet? Laat hem voor het eten betalen en zorg dat hij je eens goed verwent.’ Ze knipoogt er ondeugend bij en ik kan een glimlach niet onderdrukken. ‘Ik kan natuurlijk niet te hard van stapel lopen..’ mijmer ik. ‘Ik heb nog twee andere dates.’ Ik graai in mijn tas naar mijn mobiel en laat Brechje mijn mailtje van een aantal dagen geleden zien.
This e-mail was sent to:
Aan: Mooieman1981@gmail.com
BCC: Beethoven_219@hotmail.com
BCC: Nicksname84@hotmail.com‘Afspreken?’
Ze kijkt me aan en grijnst. ‘Well done’.
Terwijl ik niet veel later terug slenter richting mijn appartement, valt me ineens op hoe kort en donker de dagen al zijn. In de straten is het een drukte van jewelste, met hordes mensen, die tassen vol cadeaus meeslepen. Recessie is iets wat de media uitvindt, zou je haast denken. Langzaam aan veranderen de etalages in kersttaferelen met zachtgele lampjes en rode linten. Kerstbomen sieren het straatbeeld en ook de winkels puilen uit van de mooiste hebbedingen. Kinderen zeuren om cadeau’s bij hun ouders, vaders zeulen achter moeders aan met tassen vol de laatste Sinterklaasinkopen.
“Ware het niet dat ik tijdens onze laatste ontmoeting in het portaal van ons gemeenschappelijke trappenhuis de boel stond onder te kotsen.”
Terwijl ik in gedachten verzonken ben over kerst, dates en Kerstmannen botst er plotseling iemand tegen me op. Geïrriteerd als ik raak van loslopend vee in de stad, brand ik meteen los: ‘Let eens op joh! Idioot!’ Afwijzende ogen kijken me aan. Een blik die ik me veel te goed herinner. De buurman. Een bijzonder prettig exemplaar om te bekijken, ware het niet dat ik tijdens onze laatste ontmoeting in het portaal van ons gemeenschappelijk trappenhuis de boel stond onder te kotsen. Kan er ook nog wel bij. ‘Isabelle.. lang niet gezien.’ In een ogenblik weet ik wat me te doen staat. Ik haal mijn schouders op, mompel iets over de drukte van het jaar en een afspraak en ga op een drafje de Hema in. Scheermesjes kopen voor de date van vanavond. Een pakje paracetamol graai ik mee voor eventuele katers.
Lees hier deel 1 en deel 2. Deel 3 van dit verhaal nog niet gelezen? Lees het hier! Volgende week deel 5 van dit romantische kerstverhaal.
2 reacties
Liefdes/verdriet blijft door de eeuwen heen hetzelfde. Proficiat, ben weer nieuwsgierig naar het vervolg.
Vertel eens eerlijk, welk boek ben jij aan het overschrijven ??? Geintje natuurlijk. Ik vind het gewoon te gek. En ook ik kijk al weer uit naar het vervolg. Prachtig.