Terwijl de werklui mijn appartement proberen te redden van een kleine watersnood, zit ik bij de buurman op de bank. ‘Mooi schilderij’, merk ik op, terwijl ik naar zijn Herman Brood-kopie aan de muur kijk. Heel toevallig precies dezelfde als die van mij. ‘Ja, die heb ik gelukkig nog wel zelf kunnen ophangen,’ grijnst hij. Ik lach. En ik maar denken dat hij voortdurend aan het seksen was. Ik moet echt minder naar Sex and the City kijken! Ik heb sowieso nog wat goede voornemens te vereffenen, bedenk ik me.
Een paar uur later nemen we afscheid. Ondanks de vermakelijke small talk wil ik gewoon naar mijn eigen huisje, met mijn eigen spullen. Geen mannen meer. Ik stap binnen in mijn appartement en schrik van de ravage. Op de eikenhouten vloer is een enorme donkere plek ontstaan van het water. Overal ligt modder van het in en uit lopen van de werklui. Maar het meest van alles dat mijn aanzicht verstoord wordt door het treurige aanzicht van een half opgetuigde kerstboom, een lege fles wijn, een volle asbak en een half aangeten pizza. Ik trek mijn jas uit en ontdoe me van mijn bagage. Het licht doet het gelukkig weer. Tijd voor een serieuze schoonmaak!
“Ben je zwanger!?”
De derde en laatste Relatieplanetdate met Nicksname heb ik gecanceled. Een man met zo’n naam, kan toch ‘nicks’ zijn. Ik heb me meteen voorgenomen om in 2012 te stoppen met roken. En om in januari en februari geen wijn meer te drinken. En, in het licht van mijn nieuwe motto ‘Minder tijd voor mannen, meer tijd voor vriendinnen’, heb ik mijn vriendinnen spontaan uitgenodigd om vanavond, op kerstavond (die fijne dag zonder familieverplichtingen) allemaal bij mij thuis langs te komen. Maar eerst maar eens de handen uit de mouwen. Tijd voor een serieuze schoonmaak!
Als de avond valt is de oorlog in mijn huis opgeruimd. De littekens tekenen zich nog op de vloer, maar het geeft niet. Ik kijk tevreden om me heen. De meiden kakelen er op los en zijn druk bezig de laatste hand te leggen aan de hapjes. Iedereen heeft iets lekkers meegenomen. De tafel staat vol met hartige sandwiches, zoetige cupcakes en er zijn zelfs verschillende stamppotjes meegebracht. Ik glimlach. Heerlijk ongeorganiseerd en daarom zo fantastisch. Ik schraap mijn keel. ‘Ahum. Als ik even jullie aandacht mag.’ Verbaasd kijkt iedereen op. ‘Ben je zwanger!?’ gieren ze het uit. ‘Of is er iets wat we nog niet weten met een van die dates van je?’ Ik grijns. ‘Nee, ik ben niet zwanger, God nee! En die dates, tja, jullie kennen de details al. Ik wil even ergens bij stilstaan.’ Het wordt stil in de kamer en iedereen gaat zitten.
‘Zoals jullie weten, heeft mijn bestaan de afgelopen tijd gedraaid rondom het vinden van ‘een man’ voor onder de kerstboom. En ik weet dat dit soms ten koste is gegaan van onze quality time samen. Ik vind daarom dat het nu, nog voor het einde van het jaar, goed is om even stil te staan bij onze wensen en dromen. Omdat ik iedereen haar liefde en dromen gun. Maar ook omdat ik mezelf zo gezegend voel met jullie onvoorwaardelijke steun en liefde. Zoals alleen echte vriendinnen dat kunnen. Ongeacht wat er gebeurd is in een jaar, ongeacht de mening die jullie daar over hebben. De affaire bijvoorbeeld.’ Ik knipoog naar Laura, die een vies gezicht trekt. ‘Daar wil ik jullie voor bedanken. ‘Ahhh.’ Klinkt het in koor. Brechje pinkt een traan weg, staat op en knuffelt me. De rest volgt. ‘Grouphug! En nu eten verdorie. Nog even calorieën innemen voordat we ze dadelijk in januari weer verbranden.’ zeg ik met overslaande stem.
“Tegoedbon voor het nieuwe jaar.”
Het feestmaal is in volle glorie als de bel gaat. Laura staat op en doet de deur open, terwijl iedereen rustig door eet en zich niks van de tijdelijke onderbreking aantrekt. Laura komt terug met een neutrale blik. ‘Tis voor jou Ies.’ Ineens is het stil. ‘Voor mij?’ zeg ik terwijl ik opsta. Zou het mijn broer zijn, die mijn auto wil lenen? Ik trek de voordeur open die nog op een kier staat om de koude winterlucht te verdringen. En daar staat hij. Buurman. In een blauw met witte kerststerren bezaaide gebreide trui. Hij grijnst. ‘Ik eh, wil je niet storen, zo te horen is het erg gezellig, maar eh, na dat geklus van mij, die lekkage en al het gedoe, lijkt het me een goed plan om het goed te maken met een etentje. Als je daar zin in hebt.’ Hij schuift een kerstkaart in mijn hand met daarop de tekst: ‘Tegoedbon voor het nieuwe jaar. Een etentje voor twee, zonder werklui. Ben.’
Ik voel dat ik rood word en de meiden kunnnen het niet laten om massaal te fluiten en te fietfieuwen vanuit de hal. Ben en ik schieten in de lach. ‘Dank je, lijkt me heel erg leuk’, stamel ik onder luid gejoel. Hij knipoogt en draait zich om. Ik sluit de deur en kom met de grootste glimlach allertijde de woonkamer weer in. ‘Dit wordt een zaaaaalig kerstfeest en een fantastisch 2012!’
Lees hier alle eerdere hoofdstukken van het romantische kerstverhaal.
1 reactie
Harstikke mooi gedaan Charlotte. Ik zat er dus naast. Dacht dat je de Kerst zou doorbrengen met die chauffeur. Zou in eerste instantie ook niet reeel zijn geweest. Hij is immers getrouwd, maar ja. Dat zegt tegenwoordig ook al niet zoveel meer. Zo zie je maar. Sommigen zoeken het aan de andere kant van de wereld terwijl je dan veel van zulke ‘lovers’ voorbij loopt. Volgend avontuur vanuit Engeland ?
Gr. ome Tiel