Project kerstboom: van engel tot feeks

Mensen die mij kennen, weten dat ik een groot hart heb. Een kaartje voor iemand die het moeilijk heeft, een helpende hand bieden aan een vriend die dat nodig heeft, zelfs boterhammetjes smeren voor mijn lief. Ik ben soms té lief. Altijd leuk als iemand iets terug wil doen. Maar… helpen met het opzetten van de kerstboom is geen optie. Dat is mijn ding…

Ik houd van kerst. Dat heb ik echt van mijn moeder mee gekregen. Vanaf het moment dat mijn zusje en ik niet meer in de goedheiligman geloofden, werden de cadeautjes verschoven naar kerst. Lekker eten, de boom op tijd optuigen (indertijd nog met kerststal erbij), lichtjes overal. Op kerstavond naar de kindermis, lekker eten en daarna cadeautjes uitpakken. Helaas overleed mijn moeder veel te jong. Mijn zus en ik bleven alleen achter, maar zetten de kersttraditie voort. En toen… ging het mis. De kerstfeeks in mij kwam naar boven.

Kunstboom

Nog nooit heb ik een echte boom gehad. Want die verliezen te snel naalden (zeker als je al begin december de boom plaatst, wil je niet dat er voor kerst alleen nog een zielig stammetje over is). Bovendien moet de boom volop groen en vol van naalden zijn, bij een echte boom is dat erg duur. Dus toen ik ging samenwonen met mijn ex, werd er dan ook meteen een kunstboom aangeschaft. Geen twijfel over mogelijk. Aan zo’n kunstboom kun je tenminste ook nog een beetje trekken en duwen, erg handig met het plaatsen van de lichtjes.

Kerstballen

De kerstballen dan. Mijn moeder hield van het traditionele rood en zilver (vroeger had je volgens mij ook niet zoveel keuze als nu). De ballen waren oud, maar ze ‘deden het’. Vlak na het overlijden van mijn moeder (november 2000) kregen mijn zusje en ik nieuwe kerstballen van goede vrienden, die wisten dat we zo van kerst hielden. Prachtige ballen, in de unieke kleuren rood en zilver. Tuurlijk waren we daar allang blij mee. Vijf jaar later brak de tijd aan van het aanschaffen van nieuwe kerstballen. Jippie, eindelijk iets anders! Maar nee hoor. Mijn ex gaf al toe door mij het plezier van een kunstboom te gunnen, de kleur van de ballen wilde hij meebepalen. En hij vond dus niets mooi. Behalve rood en zilver. Met pijn en moeite wist ik uiteindelijk nog wat lieflijke witte engeltjes erin te hangen, maar dat was het dan.

Geen rood met zilver…

In 2007 gingen ik samenwonen met mijn huidige man. Een wereld ging voor me open. Hij vond het allemaal wel best, zowel de kunstboom als de kleur van de ballen. Zelf had hij (verrassing) rode en zilvere kerstballen, maar ook flitsende aquakleurige ballen. Nice! En in 2008 viel het verlossende woord: ‘Lieve schat, je hebt al je hele leven rode en zilvere kerstballen. Leef je lekker uit en koop nieuwe kerstballen die jij mooi vindt!’ Je snapt dat dit een geweldig, maar ook lastig moment was. Toen ik me helemaal mocht uitleven in de Intratuin, sloeg de twijfel toe. Paarse ballen, champagnekleur, koper? Manlief hield wijselijk zijn mond over wat hij mooi vond, anders zou ik de keuze toch weer afstemmen op wat hij wilde. (hoewel hij me tegengehouden zou hebben als ik voor roze gekozen zou hebben.) Uiteindelijk werden het de champagnekleurige ballen. De engeltjes kwamen erbij te hangen en ik was als een kind zo blij! En manlief ook.

Lichtjes-frustratie

En dan: project kerstboom. Ik blok hier een vrijdagavond in mijn agenda voor. Voorwaarde is dat mijn stiefdochtertje dan niet bij ons is. Want ze wil heel graag helpen (lief), maar ik moet er niet aan denken hoe ongestructureerd de boom eruit ziet als ik haar haar gang laat gaan. (Erg hè… Mocht ze het ooit afdwingen, dan koop ik voor haar een boompje waar ze zich volledig mee kan uitleven.) Kerstmuziek erbij en ik kan aan de slag. Allereerst zet ik de boom in elkaar en worden de takken met uiterste precisie uit elkaar gepluisd. In een half uur ben ik daar klaar mee (ik heb immers ervaring, en onze boom is maar 1,70 meter hoog). Vervolgens komt het vervelendste van alles: de lichtjes.

Zelfs ik heb daar een gruwelijke hekel aan (ik ben er dan ook van overtuigd dat een makkelijke kerstverlichting het beste idee van Nederland is). Er komen 200 lichtjes in de boom, twee snoeren van 100 lampjes. Snoer 1 wordt over de kamervloer uitgespreid, ingeprikt en vervolgens in de boom gehangen (lees: met het nodige duw- en trekwerk en frustratie vastgezet). Wederom met uiterste precisie, want grote kerstlichtontbrekende plekjes worden niet geduld. Mijn tactiek: eerst de ene helft versieren, zigzaggend van beneden naar boven en weer terug. Vervolgens snoer 2 voor de andere helft. Daar ben ik dan ruim een uur tot anderhalf uur zoet mee, maar het moet gewoon goed zijn. Ondertussen vraagt manlief nog of hij me moet helpen, maar daar krijgt hij nog net geen snauwend ‘nee’ op. Stel je voor…

Het totaal

Bijna twee uur later, het versieren kan beginnen. Elke bal hang ik met een goudkleurig lint vast. Moet er toch niet aan denken dat een van de katten een mooie kerstbal met zijn klauwen uit de boom mept. Zeker omdat een van onze katten (witte Quibus) nogal graag in de boom ligt. Bovendien geven die strikjes ook weer iets extra’s. Vervolgens nog wat kleine versieringen ertussen en tot slot sliertjes om het geheel wat meer bling effect te geven. Drie uur later: project boom is gereed!

De rest van de versiering

En dan de rest van de kerstsfeer. Tja, da’s lastig. Ieder jaar wil ik weer wat meer aan de overige versieringen doen. Maar ik ben er nog steeds niet uit wat ik wil, we willen nog zoveel (dus beperk ik het budget) en met twee blije katten kun je niet alles wat je wilt (tenzij ik secondelijm gebruik, maar da’s geen optie). Dus knutsel ik meestal een kerstschaal of –krans in elkaar, hang ik hier en daar wat kerstballen op, prijkt er een gouden ster met lichtjes in de keuken en natuurlijk hangt de befaamde krans aan de voordeur (om de post- en reclamebezorgers ook alvast het kerstgevoel te bezorgen). Veel kaarsjes en kerststerren in twee grote potten en klaar. Om vervolgens tegen manlief te zeuren dat ik dit toch echt niet voldoende kerstsfeer vind… Zucht.

The day after…

Toen ik de volgende ochtend beneden kwam, ging als eerste de kerstboom ‘aan’. Overige verlichting op standje minimaal. Jeej, sfeer! De boom is weer erg mooi en anders, want dit jaar heb ik een nieuwe kleurencombi: champagne met brons, zachtroze en dieppaars, en gouden glitterdetails (strikjes, vlinders en twee lieve vogeltjes). Manlief is trots op ‘mijn’ boom, die vanuit elke hoek van de benedenverdieping te bewonderen is.

Kom ik bij vrienden, dan mis ik het als daar medio december nog geen boom staat. En soms zie ik een boom die wel heel erg gaaf is, bijvoorbeeld wit met alleen maar zwarte versieringen. En dan begin ik al te fantaseren over kerst 2012…

Hoe ziet jouw kerstboom eruit? Mag jij van je partner kiezen welke kleuren erin hangen?