Recept: Limburgs konijn

Weekblad Flair publiceerde afgelopen voorjaar hét succesrecept van onze familie en waarschijnlijk meer Limburgse families: knien in ut zoer, ofwel konijnenbouten gemarineerd in azijn. Het komt bij ons bijna iedere kerst wel een keer op tafel.

Dankzij het recept van mijn oma’s groentesoep op Christmaholic werden mijn oma en ik benaderd om in Flair iets te vertellen over mijn oma’s kookkunsten. Het resultaat van een middag koken tussen een stylist, fotograaf en visagist: een prachtige fotoreportage en een zielsgelukkige oma die tot in de apotheek werd aangesproken over haar verschijning in het blad.

Het typisch Limburgse gerecht eten we  het liefst met door oma gemaakte rode kool en pommes duchesse uit de oven. Heel af en toe eten we het ook wel eens tussendoor in het najaar, maar meestal alleen met kerst. Mij kun je er voor wakker maken, zo lekker vind ik het. Misschien ook wel omdat het gerecht zo weinig op tafel staat dat het water me al in de mond loopt als ik er alleen al over schrijf…

Ingrediënten

• 4 konijnenbouten
• 500 ml water
• 500 ml azijn
• 3 middelgrote uien
• 3 laurierbladen
• 2-3 kruidnagels
• 2 jeneverbessen
• 6-7 zwarte, gedroogde pruimen
• 2 el Limburgse appelstroop
• peper en zout
• 2 sneetjes ontbijtkoek

voor 4 personen | 3 uur + 24 uur marineren

Bereiding

Snijd de uien in ringen en wrijf de konijnenbouten in met peper en zout. Marineer het vlees met de azijn, het water, laurier, kruidnagel en de gesneden uien. Alles ongeveer 24 uur laten marineren.

Haal de konijn uit de marinade en bak samen met de pruimen goed bruin in een stoofpan. De konijn weer even uit de pan halen en dan de marinade zonder de laurier en de kruidnagel bij de pruimen in de pan gieten (let op: de konijn niet overgieten met de koude marinade, dan wordt het vlees taai).

Mix de saus met de staafmixer helemaal glad. Doe de peperkoek en de stroop erbij, roer tot deze is opgelost en breng de saus aan de kook. Zet het vuur laag en leg het vlees weer in de pan. Het geheel langzaam laten sudderen tot de konijn gaar is. Hoe lang dat precies duurt weet m’n oma niet: zij kijkt regelmatig in de pan en beoordeelt of het gaar is door er af en toe met een vork in te prikken. ‘Op het heilige oog’, noemt ze dat. 😀 Het vlees mag in in ieder geval niet van het bot afvallen. ‘Want dan krijg je haché’, aldus mijn lachende oma.

Beeld: Anouk de Kleermaeker Fotografie / Studio 309